39 χρόνια μετά…
Το πολυτεχνείο ζει.
Η εξέγερση
του πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη του 1973 σαν γεγονός, σαν σύμβολο, σαν μήνυμα
έδωσε μορφή στα οράματα, στις ευαισθησίες και στην πίστη των νέων και ωραίων
ανθρώπων.
Οι έννοιες
της πρωτοβουλίας, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης που ένωσαν τους φοιτητές
τότε, αποτελούν την ιστορική κατάθεσή τους και αναδεικνύονται σε σταθερές αξίες
για τη σημερινή γενιά αλλά και για τις μελλοντικές γενιές.
Το σύνθημα
«ψωμί – παιδεία – ελευθερία» έμεινε βαθιά χαραγμένο στην ιστορική μνήμη που
διαμορφώνει το σήμερα και το αύριο. Σήμερα, 39 χρόνια μετά την κορυφαία στιγμή
της νεότερης Ελλάδας, τα συνθήματα του πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα.
Το «ψωμί», η
δυνατότητα όλων των πολιτών να διαβιούν με αξιοπρέπεια, δεν είναι εφικτό, καθώς
η ανεργία ολοένα αυξάνεται, οι απολύσεις κατοχυρώνονται και με νόμο, ένας
μεγάλος αριθμός πολιτών ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Στο καθεστώς
της τρόικας η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει να σπάσει ενώ η αλληλεγγύη μεταξύ των
κοινωνικών ομάδων απομακρύνεται δημιουργώντας πολίτες δύο ταχυτήτων.
Στην
«παιδεία» δεν επιτελείται ακόμα η συνταγματική υποχρέωση του κράτους να
μορφώνει με δικά του έξοδα, σύγχρονα και σωστά, τα παιδιά του, δεν φροντίζει
καν για την προμήθεια πετρελαίου για τη θέρμανσή τους. Αλλιώς οραματίστηκαν την
παιδεία οι νέοι του πολυτεχνείου και η κοινωνία των εργαζομένων ανθρώπων και
αλλιώς το «μνημόνιο ΙΙΙ» θέλει.
Μπροστά σ’
αυτές τις διαπιστώσεις δεν χρειάζεται να μας κατακλύζει κύμα απαισιοδοξίας και
ηττοπάθειας. Το πολυτεχνείο απέδειξε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν
υπάρχουν χαμένοι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες. Χρειάζεται αγωνιστικότητα,
κλίμα ενότητας, χρειάζεται αρετή, τόλμη και αποφασιστικότητα για να μη μείνουν
τα συνθήματα του πολυτεχνείου μόνο λόγια και πόθοι ανεκπλήρωτοι.
Έχουμε χρέος
στους ήρωες του πολυτεχνείου να προχωρήσουμε.
Γιώργος Παπαθανασίου
Δήμαρχος Δίου-Ολύμπου
